Hildur Sif Thorarensen:
”Það þriðja sem truflaði mig við lestur þessara lagabreytinga var hækkun á raforkueftirlitsgjaldi. HS orka bendir réttilega á að sú hækkun, úr 1 eyri í 1,45 aur, nemur 45% og mun sá kostnaður vissulega enda hjá neytendum. Samkvæmt greinargerð með lögunum er þessi hækkun tilkomin vegna þess að nú ætlar Orkustofnun að færa út kvíarnar og mun því þurfa meira fjármagn til að geta stundað sína starfsemi. Þess að auki þarf Orkustofnun nú að standa straum af ACER með hinum löndunum í EFTA og því fer hluti af þess- um gjöldum beinustu leið til Evrópu- sambandsins.”
Nánar í þ. Mbl. 5. júní 2019
Verið að samþykkja óheft flæði raforku
Arnar Þór Jónsson:
„Með þriðja orkupakkanum verður ekki betur séð en að við séum að játa okkur undir það og festa það í sessi að raforka, eins og hver önnur vara, flæði óheft á milli landa. Frjálsa flæðið á vörum er fyrir hendi, skilgreining á raforku sem vöru er fyrir hendi, en með þriðja orkupakkanum kemur regluverk sem fjallar sérstaklega um tengingar á milli landa.“ segir Arnar Þór Jónsson, dómari við Héraðsdóm Reykjavíkur og fyrrverandi dósent við lagadeild Háskólans í Reykjavík
Tekur Arnar Þór undir með þeim Stefáni Má Stefánssyni, prófessor við lagadeild Háskóla Íslands, og Friðrik Árna Friðrikssyni Hirst landsréttarlögmanni að lögfræðilega rétta leiðin í málinu með hliðsjón af EES-samningnum sé að Alþingi hafni því að samþykkja þriðja orkupakkann með því að aflétta ekki stjórnskipulegum fyrirvara af löggjöfinni og vísa þar með málinu aftur til sameiginlegu EES-nefndarinnar þar sem hægt væri óska eftir lagalega bindandi undanþágum. Fyrirvari ríkisstjórnarinnar ætti sér hins vegar enga slíka stoð í samningnum.
Nánar á vefsíðu Mbl.is þ. 6. júní 2019
Norðmenn deila við ESA um yfirráð ríkisins yfir vatnsaflsvirkjunum
Olíu- og orkumálaráðuneyti Noregs hafnar því í svari til Eftirlitsstofnunar EFTA (ESA) þann 4. maí, að framleiðsla vatnsafls geti verið háð þjónustutilskipun Evrópusambandsins (ESB). Frá þessu greinir norski miðillinn abcnyheter.
Í því tilviki þýðir það m.a. að allir fjárfestar frá ESB- eða EES-löndum gætu átt norska vatnsaflsvirkjun. Uppbygging og rekstur vatnsaflsvirkjana er ekki þjónusta eins og skilgreint er í þjónustutilskipun ESB, en nýting náttúruauðlinda er ákveðin nánar af ríkisstjórn landsins.
ESA, með tillögu sinni í bréfi dagsettu 30. apríl, gæti komið í veg fyrir áætlun Norðmanna um að hið opinbera, með nokkrum tímabundnum undantekningum, eigi vatnsorkuna.
Það liggur nú á borði ESA að taka tillit til þess hvort stofnunin samþykki afstöðu Norðmanna eða reyni að afturkalla leyfisveitinguna, þar með talda endurheimt einkavirkjana til ríkisins. Ef ESA stendur fast á sínu, þá mun málið að lokum þurfa að verða leyst fyrir EFTA-dómstólnum í Lúxemborg.
Nánar á vef Viljans 6. júní 2019
Hvað kom fyrir?
Anna Kolbrún Árnadóttir:
“ Þegar allt kemur til alls er alveg ljóst að ríkisstjórnarflokkarnir ganga ekki einvörðungu gegn afstöðu kjósenda landsins og því sem fram kom í stefnuskrám flokkanna fyrir kosningar er varðar orkupakkann. Þeir ganga jafnframt gegn samþykktum og ályktunum sem þeirra eigin flokksmenn hafa sett fram. Þegar búið er að álykta um málefni er eðlilegt að þingflokkarnir fylgi þeirri stefnu. Ef ekki, hvaða þýðingu hefur það þá fyrir flokkana að hafa virka og áhugasama grasrót? „
Nánar í Mbl. 4. júní 2019
Í hvaða heimi býr Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir?
Árni Árnason vélstjóri:
“Mér finnst felast í því mikill hroki og yfirdrepsskapur að kalla baráttu okkar gegn 3. orkupakk- anum „fellibyl í fingurbjörg“. Ef þetta er hugarfarið sem beitt er þegar efasemdaraddir eru teknar alvarlega og farið vandlega ofan í saumana á þeim, þá er varla von á góðu.
Að lokum. Þessir „fáeinu menn sem tala við sjálfan sig“, eins og ÞKRG orðar það svo yfirlætislega, eru rödd fólksins í landinu, og það hefur aldrei stýrt góðri lukku að smána þá rödd.”
Nánar í Mbl. 5. júní 2019