Ragnhildur Kolka skrifar um 3. orkupakka ESB:
„Þegar 80,5% almennings á Íslandi eru andsnúin afsali valds yfir orkumálum þjóðarinnar, má spyrja – í umboði hvers var þetta mál sett á dagskrá?“
—-
“ Þeir sem vilja virkja hverja sprænu þurfa hins vegar á hinu yfirþjóðlega valdi að halda til að fá framkvæmdaleyfin sem fást með því að skrúbba græna litinn af umhverfissinnum. Allir sem á annað borð hafa fylgst með samskiptum þjóða við ESB gera sér grein fyrir að fyrirvarar halda ekki. Við stöndum núna frammi fyrir glötuðum fyrirvörum varðandi landbúnaðarmálin rétt eins og bresku sjómennirnir sem trúðu á fyrirvara varðandi fiskveiðirétt sinn. Og Brexit-deilan, sem nú tröllríður heimsfréttunum, snýr að stærstum hluta um vantrú á fyrirvörum.“
Nánar í Mbl. þ. 11. apríl 2019
Forsetinn beiti synjunarvaldi gegn orkupakka
Verði þingsályktunartillaga Guðlaugs Þórs Þórðarsonar utanríkisráðherra um þriðja orkupakka ESB samþykkt á Alþingi og hljóti frekara brautargengi á þinginu munu félagasamtökin Orkan okkar skoða þann möguleika að safna undirskriftum og skora á forseta Íslands að beita synjunarvaldi gegn þeim frumvörpum sem tengjast orkupakkanum.“
Þetta segir Frosti Sigurjónsson, rekstrarhagfræðingur, fyrrverandi þingmaður Framsóknarflokksins og einn stofnenda Orkunnar okkar, félagasamtaka sem vilja standa vörð um sjálfsákvörðunarrétt Íslands í orkumálum.
Nánar á vef Mbl.is
Vaknið, vaknið Íslendingar!
Sigurbjörn Svavarsson skrifar í Mbl þ. 10. apríl 2019:
“Tvö helstu rök ráð-herranna, sem fara með þetta mál, eru að þetta auki samkeppni til góða fyrir neytendur! Þá má spyrja; af hverju þurfum við meiri samkeppni um okkar eigin auðlindir, með lægsta orkuverð í Evrópu? Hin rök ráðherranna eru að ef málið verður ekki samþykkt, þá setji það EES-samninginn í uppnám! Spurningin er þá; að þrátt fyrir að heimilt sé að hafna tilskipunum, eru þá íslenskir stjórnmálamenn svo hræddir við ESB að þeir þora ekki að standa með framtíðarhagsmunum þjóðarinnar? Þetta mál er miklu stærra en Icesave, sem Alþingi varð þrisvar afturreka með og þjóðin ákvað niðurstöðuna. Þessu máli má líkja við að afhenda ESB stjórn fiskveiða við Ísland. Í gegnum EES-samninginn er troðið inn skilgreiningum sem aldrei voru í upprunalega samningnum og nú fellur hrátt kjöt og rafmagn undir vörur í fjórhelsinu og við eigum á hættu að missa stjórn á auðlindum þjóðarinnar, orku og landbúnað (undir hótunum heildsala um stórfelldar skaðabætur) fyrir ákvarðanir ESB.”
Sjá nánar í Morgunblaðinu þ. 10. apríl 2019
Nýr orkupakki ESB: Vilja færa ákvörðunarvaldið til Brussel
Framkvæmdastjórn Evrópusambandsins kynnti í gær hugmyndir um að færa ákvörðunarvald í orkumálum í auknum mæli frá einstökum aðildarríkjum og til Brussel.
Nýr orkupakki (sá fimmti) er í mótun hjá Evrópusambandinu (þann þriðja stendur til að innleiða hér á landi) og framkvæmdastjórn sambandsins hefur kynnt hugmyndir um að afnema neitunarvald einstakra ríkja þegar kemur að skattlagningu í orkumálum. Þess í stað er í undirbúningi að láta meirihluta aðildaríkja ráða í atkvæðagreiðslum sem byggir á fólksfjölda í hverju ríki fyrir sig. Það þýðir vitaskuld að fjölmennustu aðildarríki ESB munu ráða för í orkumálum, eins og víða annars staðar í ákvarðanatöku innan sambandins.
Nánar á Viljinn
Felur í sér lagalega óvissu
Frétt í mbl.is 10. apríl 2019
Morgunblaðið ræddi við Friðrik Árni Friðriksson Hirst sem stóð að álitsgerð um stjórnskipulega fyrirvara v. þriðja orkupakkans fyrir utanríkisráðuneytið. Hvað lagalega óvissu varðar vegna leiðar ríkisstjórnarinnar segir Friðrik aðspurður til að mynda ekki útilokað að Eftirlitsstofnun EFTA (ESA) teldi ástæðu til þess að höfða samningabrotamál fyrir EFTA-dómstólnum á þeim forsendum að Íslandi beri að innleiða þriðja orkupakkann að fullu í landslög.
Það yrði þá gert á þeim grundvelli að Alþingi hefði aflétt stjórnskipulegum fyrirvara vegna þriðja orkupakkans eins og hann hefði verið tekinn upp í EES-samninginn samkvæmt ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar. Mögulegt væri að málið þróaðist með þeim hætti.
Eins væri mögulegt að einstaklingar eða lögaðilar höfðuðu skaðabótamál gegn íslenska ríkinu ef þeir teldu að íslensk landslög tryggðu þeim ekki þann rétt sem þeir ættu að njóta samkvæmt EES-samningnum.