Author: umsjon

Haraldur Ólafsson skrifar:
“ Í fyrrnefndri tilskipun (tilskipun ESB nr. 72/2009 í þriðja orkupakka ESB) er vaðið á súðum um hlutverk landsreglarans.  Hann á „að gefa út bindandi ákvarðanir að því er varðar raforkufyrirtæki og að beita raforkufyrirtæki, sem hlíta ekki skuldbindingum sínum, skilvirkum viðurlögum“ en umfram allt „þurfa eftirlitsaðilar á sviði orku að geta tekið ákvarðanir í tengslum við öll viðeigandi mál er varða lög og reglur, og að vera óháðir hvers konar öðrum einka- eða almannahagsmunum“. Landsreglarinn er sem sagt ekki þjónn Íslendinga þótt þeir borgi honum launin, heldur þjónn hins evrópska reglukerfis.   Þyki landsreglaranum landsmenn ekki nógu hlýðnir hefur hann skv. 37. kafla, lið 4d fyrrgreindrar tilskipunar heimild til að sekta fyrirtæki um allt að 10% af ársveltu.  Það er drjúgur skildingur. „

Nánar á vefsíðu Stundarinnar

Ólafur Ísleifsson alþingismaður skrifar í Mbl:
“Kjarni málsins er einfaldur: Það ríkir óvissa um hvort við séum að opna dyr að orkuauðlindum þjóðarinnar sem seinna verður hugsanlega læðst inn um. Við erum að minnsta kosti að skilja dyrnar eftir ólæstar. Hver er munurinn?”

Hann segir ennfremur:

„Í álits­gerðinni (álitsgerð lögmannanna Stefáns Más Stefánssonar og Friðriks Árna Friðrikssonar Hirst) nefna höf­und­ar að „mögu­leg lausn gæti fal­ist í því að þriðji orkupakk­inn verði inn­leidd­ur í ís­lensk­an rétt en með laga­leg­um fyr­ir­vara“ sem lýt­ur að hugs­an­leg­um sæ­streng. „Þessi lausn er þó ekki galla­laus,“ segja þeir í lok­in.

Síðar­nefnda lausn­in er nú í boði af hálfu rík­is­stjórn­ar­inn­ar. Um hana er fjallað í sjö og hálfri línu í 43 síðna áliti Friðriks og Stef­áns Más. Fyr­ir Alþingi ligg­ur eng­in álits­gerð um þessa lausn; hvort lög­fræðilegi fyr­ir­var­inn dugi til að vega upp á móti þjóðrétt­ar­leg­um skuld­bind­ing­um sem fylgja samþykki við pakk­ann. Ekk­ert ligg­ur fyr­ir um hverj­ir eru helstu gall­ar á þess­ari viðbót­ar­lausn. Samt virðast stuðnings­flokk­ar máls­ins á Alþingi til­bún­ir að samþykkja orkupakk­ann sem fel­ur í sér ákvörðun­ar­vald er­lendr­ar stofn­un­ar sem tek­ur „a.m.k. óbeint til skipu­lags og ráðstöf­un­ar á mik­il­vægri orku­auðlind þjóðar­inn­ar“.

Nánar í Mbl. þ. 23. apríl 2019

Eyjólfur Ármannsson lögmaður skrifar:
“Alþingi ber að hafna þingsályktunartillögunni og tilkynna það sameiginlegu EES-nefndinni. Slík málsmeðferð ógnar ekki aðild að EES-samningnum enda í fullu samræmi við ákvæði hans.
Ótti við slíkt er hættulegur samstarfinu. 
Stór hluti þriðja orkupakkans hefur ekki gildi fyrir Ísland…”
Hann segir ennfremur í greininni:
“Þetta yrði í fyrsta sinn í 25 ára sögu EES-samningsins sem hinn stjórnskipulegi fyrirvari væri nýttur og máli vísað aftur til nefndarinnar, enda í fyrsta sinn sem ætlunin er að færa helstu náttúruauðlind Íslands undir erlent eftirlit og regluverk innri raforkumarkaðar ESB sem landið er ekki hluti af.”

Nánar í Mbl 23. apríl 2019