Ólafur Ísleifsson alþingismaður skrifar í Mbl:
“Kjarni málsins er einfaldur: Það ríkir óvissa um hvort við séum að opna dyr að orkuauðlindum þjóðarinnar sem seinna verður hugsanlega læðst inn um. Við erum að minnsta kosti að skilja dyrnar eftir ólæstar. Hver er munurinn?”
Hann segir ennfremur:
„Í álitsgerðinni (álitsgerð lögmannanna Stefáns Más Stefánssonar og Friðriks Árna Friðrikssonar Hirst) nefna höfundar að „möguleg lausn gæti falist í því að þriðji orkupakkinn verði innleiddur í íslenskan rétt en með lagalegum fyrirvara“ sem lýtur að hugsanlegum sæstreng. „Þessi lausn er þó ekki gallalaus,“ segja þeir í lokin.
Síðarnefnda lausnin er nú í boði af hálfu ríkisstjórnarinnar. Um hana er fjallað í sjö og hálfri línu í 43 síðna áliti Friðriks og Stefáns Más. Fyrir Alþingi liggur engin álitsgerð um þessa lausn; hvort lögfræðilegi fyrirvarinn dugi til að vega upp á móti þjóðréttarlegum skuldbindingum sem fylgja samþykki við pakkann. Ekkert liggur fyrir um hverjir eru helstu gallar á þessari viðbótarlausn. Samt virðast stuðningsflokkar málsins á Alþingi tilbúnir að samþykkja orkupakkann sem felur í sér ákvörðunarvald erlendrar stofnunar sem tekur „a.m.k. óbeint til skipulags og ráðstöfunar á mikilvægri orkuauðlind þjóðarinnar“.
Nánar í Mbl. þ. 23. apríl 2019